Werk of geen werk?

Vandaag ga ik voor het eerst werken. Werken als docent op een Engelse school. Spannend! Van docenten wordt hier verwacht dat je je netjes kleedt, met andere woorden, saai. Het is hoogzomer en 28 graden buiten, maar ik moet een broek aan en een bloesje met mouwen. Of een jurk of rok tot op de knie die hoog sluit in mijn hals. Open schoenen zijn een 'no go', dus ik heb saaie instappers gekocht. In Nederland ben ik nog even snel wat kleding in gaan slaan om in ieder geval op mijn eerste Engelse werkdag goed voor de dag te verschijnen. Ik heb drie setjes werkkleding gekocht die wat mij betreft nog door de beugel kunnen. Een leuk jurkje, een broek met een bloesje en een bijpassend jasje en een rok met bloesje met weer datzelfde jasje. Genoeg kleding om een week door te komen. 

Ik ben op zondag aangekomen dus ik besluit op maandag nog even langs het kantoor van mijn detacheringsbureau te gaan. Even de laatste papieren inleveren en vragen of ze nog werk voor me hebben de komende dagen. In Nederland is het schooljaar al voorbij. In Engeland werken ze tot half juli door en hebben vakantie tot september. Het schijnt iets met de aardappeloogst van vroeger te maken te hebben. De kinderen konden dan helpen op de boerderij tot september. Ik vind het vreemd, want het is bloedheet nu om kinderen nog iets bij te brengen en aan kinderarbeid doen we niet meer.

Ik wordt heel vriendelijk ontvangen bij Protocol Education en heb aardige gesprekken met een aantal van de consultants. Een consultant vertelt me dat het werk nogal langzaam gaat deze laatste weken, want de kids zijn meer bezig met sportdagen dan met leren. Dus hij weet niet of hij me wat werk kan bezorgen, maar als ik wil kan ik in september fulltime aan de slag. Ik vertel hem dat dat me iets te voorbarig lijkt. - Een consultant die ik heb gesproken in mei bij mijn sollicitatiegesprek vertelde me dat het wellicht handig is eerst de kat even uit de boom te kijken en weinig verantwoordelijkheid te nemen in het begin. Zo kan ik het Engelse schoolsysteem beter leren kennen. Ze verwachten hier van een docent dat je direct weet wat je doet en waar je het over hebt. Ik heb me goed ingelezen, maar voorlopig blijf ik een buitenstaander zolang ik nog geen schooldag heb gedraaid.- Dat begrijpt hij wel. HIj zal voor me zoeken naar invalwerk.

Een andere consultant heeft een interessante functie voor me voor september. Invalwerk op een vaste school. Of ik morgen een proefles van een half uur kan geven? Het lijkt me wel wat. In Nederland doen we niet aan proeflessen, of in ieder geval, nog niet alle scholen doen hier aan mee, dus ik weet niet precies wat ik moet verwachten. Hij zegt dat hij me de details later stuurt en ik morgen om half 1 op die school dien te zijn. Vlak bij mij in de buurt. "Prachtig", denk ik! Precies wat ik zoek! Ik loop vrolijk de deur uit. Ga nog even langs een telefoonwinkel om een Brits telefoonnummer aan te schaffen. Ze kunnen me bellen! Laat dat werk maar binnenstromen....

's Middags ontvang ik een email omtrent de proelfes de volgende dag. Het blijkt te gaan om een 30 minuten durende proefles rekenen aan kinderen in year 2, zesjarigen blijkt na wat googelen. Rekenen... Ik krab me even op mijn achterhoofd. Niet mijn sterkste vak en dan druk ik me nog zwak uit. Ik ben bekend lesgeven aan leerlingen van basisschool leeftijd. Ik heb jarenlang dansles gegeven aan leerlingen van 3 jaar en ouder, ook workshops op kinderdagverblijven en basisscholen, maar een klassikale les? De laatste les die ik op een basisschool heb bijgewoond was de laatste les die ik in groep 8 kreeg voordat ik naar de brugklas ging. Ik kan zo snel niet bedenken hoe je rekenen moet geven. Misschien weet Clint dat, maar hij is nog niet thuis. Ok, wat is het beginniveau? Dat staat er niet bij. Hmmm. Dan maar wat onderzoek doen naar de school en locatie. De school blijkt alleen bereikbaar te zijn met de overground en daarna moet ik 25 minuten lopen. Het zal me anderhalf uur kosten om er te komen, ook al ligt de school in West-Londen waar we wonen! Ik realiseer me nu hoe groot Londen is. Wat voor school is het? Het blijkt een nieuwe school te zijn met een sterke basis in de Sikh religie. Wat weet ik daarvan? Helemaal niets! Ik word een beetje kriebelig. 

Clint komt thuis en vraagt me hoe mijn dag was. Ehm... bijzonder. Ik vertel hem mijn bevindingen. Hij lacht. In het eerste half jaar dat hij elke dag op andere scholen heeft ingevallen is dit hem nog nooit overkomen. Hij belt wat collega's van zijn eigen school voor wat tips. We bespreken hoe rekenlessen gaan op de basisschool waar Clint werkt. Hij geeft daar PE (Physical Education, met andere woorden Lichamelijke Opvoeding), maar valt hier en daar wel eens in. Hij vertelt me dat de uitleg op de mat begint. "Op de mat?", vraag ik. "Ja, op de mat, de kinderen zitten op de grond en jij op een stoel". Nooit van gehoord. "Je legt ze wat uit en laat ze daarna op hun whiteboard aan het werk gaan". "Whiteboard?" vraag ik. "Elke leerling heeft zijn eigen whiteboard waar ze op kunnen schrijven. Als ze oefeningen in hun schrift maken, moet je het ook nakijken, dus gebruik het whiteboard". Ondertussen wordt ik steeds zenuwachtiger. Ik weet dat ik kan lesgeven. Ik weet ook dat ik ooit wel een rekenles kan geven, als me precies verteld wordt wat ik moet doen. Maar van leerlingen op een mat en een whiteboard heb ik nog nooit gehoord. Misschien werkt het tegenwoordig ook zo in het Nederlandse primair onderwijs, maar daar weet ik niets van. Clint vraagt of het wel goed met me gaat. Blijkbaar trek ik wit weg. Ik vertel hem dat dit allemaal een beetje te veel van het goede is. Hij begrijpt het. Hij zegt dat hij nog nooit naar zo'n 'bijzondere' school is gestuurd en ook zo onbereikbaar. Ook heeft hij nog nooit een proefles moeten geven met zo weinig informatie vooraf. Hij vraagt of ik onzeker wordt. Ik zeg dat dat niet zo is. Ik kan dit heus wel, maar nog niet nu. Niet een dag nadat ik aangekomen ben. Misschien is het gevoel wat ik ervaar een cultuurshock? We besluiten de afspraak voor de proefles af te zeggen. Jammer, volgende keer beter.

De volgende morgen rust ik uit en besluit ik die dag vakantie te houden. Maar ik wil op zich nog wel wat ervaring opdoen deze laatste schoolweek. Clint zegt me dat ik de volgende ochtend om 7 uur naar Protocol moet bellen en vragen of ze nog wat invalwerk hebben. Op woendagsdagochtend zit ik om 7 uur aangekleed achter mijn laptop en bel naar Protocol. Ze kunnen ook mij bellen om 7 uur en verwachten dan dat ik om 8 uur op de plaats van bestemming ben.  "Thank you for calling, bare with me a moment, we'll call you back once we've got something for you". Mooi! Om kwart voor 8 is er nog steeds niet gebeld. Berichtje van Clint: "Hoe gaat het?" "Helaas geen werk." Ik besluit mijn ochtend goed te gebruiken en struin het internet de komende uren af op zoek naar dansscholen in de buurt. Wellicht weet ik dan beter wat ik aan het doen ben. Ik mail ze allemaal.

De dagen erna herhaalt zich hetzelfde ritueel. Helaas geen werk. Op vrijdag wordt me wel gemeld dat ik een volhouder ben en ik bovenaan hun poule met invallers sta en ik in een goed bereikbare buurt woon, dat het er dit schooljaar niet meer van zal komen, maar in september zeker. Mooi zo! Hoewel mijn contract in Nederland officieel nog doorloopt tot 1 augustus en ik dus gewoon vakantie kan houden, voel ik inmiddels wel wat het inhoudt om te zoeken naar werk. Niet zo'n fijn gevoel. 

's Avonds komt Clint thuis en meldt me dat de dansdocente voor de 'afterschool club' op zijn school nog naar personeel zoekt. Ze zijn aan het uitbreiden en ze was zeer te spreken over wat Clint haar te vertellen had over mij. Ik surf naar haar website en kom erachter dat het de dichtsbijzijnde dansschool is die ik nog niet in mijn zoektocht op internet was tegengekomen. Ik bekijk de website wat beter en word meteen vroijk. Ze geven de stijlen die ik graag geef en de reistijd is goed te doen. Ik stuur de eigenaresse meteen een mail. De volgende dag krijg ik een reactie. Of we een keer kunnen afspreken. Top! Wordt vervolgd.